De dagen zijn nu kort en donker en het einde is nog niet in zicht. Daarvoor moeten we nog een maandje wachten. Dit is zo niet mijn weer en al helemaal niet van de honden. Die hebben in de avond echt nog wel een lol-uurtje. Bij droog weer mogen ze dat buiten doen en anders willen ze graag de schuur in. Nou, dat kan geregeld worden, haha.

Het is inmiddels duidelijk geworden dat het feestje wat Ivo had met een schone rooie gevolgen gaat krijgen, haha. Tja, dan hoor je de reuen niet meer. Voor de gevolgen staan ze niet in *zucht*.

Maar we gaan het beleven.

Vanmorgen was het super weer, zonnig en amper wind. Dus lekker met alle vijf de honden aan de wandel geweest. Ze hebben de muisjes in de berm weer behoorlijk de stuipen op hun muizenlijfjes gejaagd.

En in de middag zijn Doutzen, Berber en ik naar Ivo op visite geweest. Hij had een nieuwe mand gekregen en de dames hebben hem ook ingewijd. Hij keek behoorlijk gebelgd want alles is nu voor ‘Iefke’, haha. Maar na een gezellig samenzijn vertrok de groene kikker weer met alle dames er in naar het Eenrumse.

In de avond was er ‘alarm’ in de tuin. Een hoop onrustig geblaf. Dus maar eens kijken wat er loos was. En ja hoor, een egeltje. Ik had al een paar dagen z’n poep gevonden maar de egel zelf niet. Dit zijn van die doorlopers op zoek naar een mooie plek om te overwinteren. Dus gewapend met een handdoek en een zaklamp weer de tuin in. De honden wezen hem perfect aan, het stumpertje moet wel doof geweest zijn van het geblaf, haha.

Omdat het nog niet zo laat was heb ik hem direct in de auto gezet en een kilometer verder in een mooi bosje met veel gevallen hout en bladeren weer losgelaten. Ook is daar amper verkeer dus kan hij zich daar best vermaken. En je houd het niet voor mogelijk maar in dezelfde week is er voor nog twee egeltjes alarm geslagen. Het is hier een invasie van egels, haha. Gelukkig zijn het allemaal grote en zware egels dus hoeft er niets naar de opvang. Ik breng ze allemaal naar hetzelfde plekje, daar komen ze elkaar wel weer tegen.

En eindelijk is Berber ook loops geworden. Dit is de eerste keer na haar nest in april. Begin december staan alle volwassen honden ingeschreven voor de ECVO-test in Drachten, maar ik trek Berber terug  want Scott en Berber samen in de auto kan wel eens een ‘oeps-nestje’ op gaan leveren en dat lijkt me niet handig, haha. Dan ga ik later wel eens met haar heen.

De zon heeft twee volle dagen verstek laten gaan, daarentegen heeft het beide dagen gemiezerd en af en toe geregend. De honden waren ‘not amused’ dat we niet gingen fietsen en ook niet gingen lopen. Het was dus af en toe racen achter op het land en dan weer opdrogen. Van mij mag de zomer weer komen, dat is mij tijd, haha.

Gelukkig is het weer nu weer wat opgeknapt en zijn we heerlijk wezen wandelen en fietsen.

M’n witte kat heeft er weer zin in. Ze komt ineens weer binnen met prooi. De ene dag een verse jonge rat en de andere dag met een wezeltje. Ze bedient zichzelf er eerst goed van en legt de restanten dan ergens neer zodat Gwenn ze vind. De rat bekwam Gwenn niet en ze spoog het ook weer uit. Van de wezel was alleen het hoofdje nog maar over en daar kwam ze dan triomfantelijk mee aan, grijns. Die belandde dus ook in de kliko.

Aan het eind van de maand was er weer een show. Deze keer mooi dicht bij in Leeuwarden. Scott mocht op zaterdag heen en hij had er zin in. Over zijn hekel aan shows is hij inmiddels aardig heen gegroeid, haha, maar hij weet wel leukere klusjes. In Leeuwarden was deze keer veel ruimte bij de ringen, eigenlijk was het een beetje triest want ik heb amper bezoekers gezien. Ook waren er bij de cardigans maar 8 inschrijvingen. Dit is vreselijk laag. Maar alles wordt tegenwoordig erg duur en dus ook het inschrijven. Afijn, Scott de ring in en hij danste er over. Hij loopt heel gemakkelijk en ging voor het lekkers dat ik bij me had. De keurmeester beloonde hem met een 2^e Uitmuntend. Dus weer tevreden. Jammer genoeg waren er geen andere gezellige fokkers en dan wordt het clubje wel heel erg klein. Tuurlijk vind ik altijd wel leuke mensen en daar is het dan gezellig mee. Maar in vergelijk met een aantal jaren geleden is het bedroevend. Een neerwaartse spiraal. Jammer maar het is niet anders. De andere honden hadden hun vaste oppassers, Roel en Anje, waarvoor weer grote dank.

De volgende dag mocht Doutzen optreden. Zij vind het showen dus helemaal niets, haha, en loopt dito door de ring. Er is geen enthousiasme in te krijgen. De keurmeester vond haar dus helemaal niets, haha, en gaf haar een G. Nou ja, qua enthousiasme moet je niet bij haar zijn. Maakt niet uit, verder vind ze een show wel leuk, alleen niet in de ring. Helaas, pindakaas.

We gaan kijken wat de volgende maand ons weer gaat brengen, ik ben er nu al weer benieuwd naar, tot dan………………