Augustus begint wisselvallig. Hier vallen af en toe wat buien maar als ik zie wat voor golf water er in de rest van het land af en toe naar beneden kwakt dan komen we er weer genadig vanaf. Het land was er ook wel aan toe en nu groeit het gras ook weer. Nadeel is dan wel dat ik nu weer vaker maaien moet, haha, gelukkig is maaien m’n hobby.

Begin augustus hadden we in Oldenburg ingeschreven, even lekker een dagje weg. Anita met Silke en ik met  Fiona. Voor ons redelijk dicht bij, noord-Duitsland en we waren er dan ook vlot.

Wel was het heel vroeg want ze begonnen met onze honden al om negen uur, niet mijn tijd eerlijk gezegd, haha.

We hadden er op gerekend om aan het eind van de ochtend weer thuis te zijn. Maar de keurmeester besloot anders. Ze maakte Fiona tot Beste van het Ras en Silke kreeg het CACIB. Als gevolg moest ik met Fiona aan het eind van de middag nog twee keer de erering in. Eerst als beste jeugdhond en later nog voor alle BOB honden. Daardoor werd het een latertje. Gelukkig is daar dan de redding voor de honden die thuis bleven, Roel en Anje. Die hebben alle honden uitgelaten en gevoerd. Zonder een goede oppas zou ik niet weg kunnen.

De volgende dag ben ik met Scott, Fiona en baby Gwenn naar Lousanne gereden. Daar hebben we heerlijk de middag doorgebracht en met Sky, Bryn en Suus geknuffeld. Ook nog een klein wandelingetje gemaakt in ‘de achtertuin’. We hebben een heerlijke dag en ook een heerlijk weekend gehad.

Een paar dagen later waren de dames Fiona en Doutzen erg geïnteresseerd in wat er onder de mand in de gang zat. Ik heb hem opgetild maar daar was niets. Toen wilden ze naar de buizen van de vloerverwarming toe. Tja, dat luik kan ik niet open krijgen. Dus ik was ’s avonds alweer alles vergeten totdat ze in de studeerkamer onder de mand wilden kijken. Beiden zeer geïnteresseerd. Ook weer opgetild maar er was niets. En ineens zie ik vanuit een ooghoek een muisje rennen, van de bench naar de koelkast. Kijk, ze hadden wel weer gelijk, er was iets. Waarschijnlijk gewoon via de openstaande deur naar binnen gelopen. Toen duurde het even, tien minuten en ze lagen beiden aan een kant op de loer, hihi, en ineens schoot Fiona naar voren, hapte en ze had de muis. Hierop renden alle honden achter haar aan naar buiten. ik heb maar niet gekeken maar na een poosje kwamen ze heel tevreden binnen en liepen nog even het oude spoor van de muis na, haha.

Die is vast verorberd.

En toen werd het Eenrumer kermis. Niet dat dit aan mij besteed is, maar dit gaat in Eenrum gepaard met grasbaanraces en veel vermaak. De honden geven er ook niets om dus bleven die thuis. De tweede dag van de feestweek was bestemd voor een show. Dus al op tijd in de auto met Fiona en dat op naar het Wildervankse. Met z’n  tweetjes, Anita en ik naar Bergschenhoek. Prachtige locatie daar en we hebben een prima dagje gehad. Danni mocht mee en kreeg een 3^e Uitmuntend en Fiona won haar klasse met een 1^e Uitmuntend. Toen was de koek op, haha. Buiten de ring hebben we heel veel plezier gehad met de andere deelnemers en dus was het een geslaagd uitje. Zo rond zes uur was ik weer thuis waar de honden genoten hadden van hun super oppassers Roel en Anje. Alsnog weer bedankt want zonder goede oppas laat ik mijn honden niet achter.

De andere dag hebben Fiona en ik een rustdag ingebouwd, heerlijk genoten van het weer, de tuinen en ons niet te druk gemaakt. Dat noem ik een Zwitzerleven dagje, haha.

In de grote tuin is vermoedelijk een nest met spitsmuisjes uitgekomen want ik vond alweer een dood muisje. En die viel echt niet met een hartinfarct dood neer, haha, nee daar was vast iets met haar op vier poten debet aan. En een spitsmuis laten ze liggen, die schijnt niet te smaken.

Op de 22^e en 23^e van deze maand had ik weer HD dagen georganiseerd op de dierenkliniek in Winsum. We doen dit nu al ongeveer 30 jaar waarvan zeker 25 jaar al de nesten van ongeveer twee jaar geleden voor uitgenodigd worden. Het is geen verplichting maar een mooi aanbod. Gelukkig geven heel veel eigenaren van mijn cardigans hieraan gehoor. Daar ben ik heel blij mee want het geeft een goed inzicht in de ontwikkeling van de heupen binnen mijn fokkerij. De laatste vijftien jaar heb ik het uitgebreid met ook een foto van de rug te laten maken. De dierenarts telt of er zeven  lendenwervels zijn en kijkt of er verkalkingen of spondylose aanwezig is. Gelukkig komt het amper voor bij mijn honden. Mijn eigen honden gaan om de paar jaar heen voor een foto om de ontwikkeling hiervan te zien. Dit blijft altijd een spannend moment. Maar gelukkig komen er amper bemerkingen voor. En bij de honden waar dit wel bij voorkomt is het zaak ze vaker in hun leven even na te laten kijken. Ik houd mijn dieren graag gezond en dit is een fijne manier om de vinger aan de pols te houden.

Dit jaar waren er negen honden aanwezig van twee nesten waarbij de heupen en de rug nagekeken werden. Alle jonge honden die voor het eerst geröntgend werden hadden keurig zeven lendenwervels. Slechts één hond had een lichte bemerking op de rug. De heupen vertoonden geen problemen voor de toekomst. Twee oudere honden hadden een kleine bemerking op de rug, waarvan één oude bemerking van een vorige keer die niet verergerd was. Ook weer een hele opluchting.

Ook zo fijn om te zien dat alle honden op de röntgentafel zich uitstekend gedroegen. Nu zijn we er ook goed in om ze de hemel in te prijzen en daar zijn ze gevoelig voor, hihi. Het vaste team van Susanne, ik en dr. Prins zijn dan ook goed op elkaar ingespeeld.

Na afloop gingen er nog een aantal mensen met mij mee naar huis voor een kop koffie en konden de honden heerlijk met elkaar spelen in de tuin. Al met al was het weer een geslaagde dag en kijk ik met veel plezier terug op de nesten van Maxwell/Romy en Ivo/Aileen. 

Ook hebben we nog een dagje visites afgelegd. Eerst naar Harma waar ik nog twee hier gefokte honden in pension aantrof. Heel gezellig met Gwenn en Fiona in de roedel van haar gelopen. Die kleine opdonder Gwenn is voor de duvel niet bang of ergens van onder de indruk, hihi, dat beloofd nog wat voor de toekomst. Aansluitend nog Mia en Frits bezocht en toen was de koek op. Nou je, in de avond moest Gwenn nog naar de puppieles, haha. Daar heeft ze niet veel meer van meegekregen. Na ieder leuk ding ging ze languit in sploot liggen. Zij had duidelijk de knollen op.

Kortom, het was weer een leuke maand. Ik ben benieuwd wat de volgende maand ons weer gaat brengen, tot dan………………………..